hayaL DêDiqin nêDiR ki.

Gelişler ve gidişler…Varoluşlar ve kayboluşlar…Buluşlar ve yitirişler…Haykırışlar ve gülüşler…Geceler ve gündüzler…Karalar ve denizler…Karanlıklar ve aydınlıklar…Nefretler ve sevgiler…Sayılar ve sözcükler…Esaretler ve özgürlükler…Bir arada düşünülebilir mi bu saydıklarım?Yan yana, koyun koyuna anılabilir mi?

Zıt sözcükler…Birbirinin ardından geldiğinde birbirini etkisiz bırakan terimler yan yana gelebilir mi birbirini yaralamadan? Ardı ardına gelen bir hayal ve bir gerçek; birbirini sıfırlamadan bir hayata sığdırılabilir mi?Sığdırmam gerek şimdi…

Anlayışsızlar arasında varlığımı anlatmaya çalıştıkça ve nafile binlerce sözcükten sonra anlaşılmadıkça o çok sevdiğim saçlarımı koparmak istiyorum ellerimle ve sonra ellerimi koparmak istiyorum dişlerimle; canım yansın, yansın ki geleceğin buz dağları önümde erisin istiyorum…Çok şey istemiyorum; yalnızca bir hayal ve bir gerçek yan yana gelebilir mi sorusuna bir cevap istiyorum ya da bir hayal gerçeğe dönüşebilir mi?Hayal dediğin şey beynimizle ruhumuzu birbirine bağlayıp hislerin akışını sağlayan bir köprü değil mi sanki?

Söyleyin canım kardeşlerim; hayaller gerçekliğe erişebilir mi?

Tıpkı her gelişin bir gidişi olduğu gibi…Tıpkı varolan her şeyin kaybolduğu ve aslında kaybettiğimizi sandıklarımızın yüreklerimizde gizli olduğu gibi…Tıpkı her bulduğumuzu yitirdiğimiz ve her yitirdiğimizi verdiğimiz bir mücadeleyle bulduğumuz gibi…Tıpkı her haykırışın ardından yumuşacık bir bakışla ve sıcacık bir dostlukla gelen içten gülüşler gibi…Tıpkı sevginin hata götürmezliği karşısında dönüştüğü nefret gibi…Tıpkı denizlerin en sonunda karalara kavuşması, karalara koşması, karalara tutunması gibi…Tıpkı aydınlıkların içinde gizlenen karanlıklar ve karanlıkların üzerini örttüğü aydınlıklar gibi…Tıpkı sayıların kesinliği ve sözcüklerin değişkenliğinin sonsuz dansı gibi…Tıpkı bir bakışa esir edilen özgürlükler gibi…Tıpkı gülüşlerime dokunup geçen gözyaşlarım misali…Hayaller gerçek olabilir mi?

Hayal dediğin nedir ki!