ÇözemedikLerim

kıçık kırık yaşadığımız şu hayatta elimizde adam akllı elle tutlur yada hissedilir bir eiln geçemiceği kadar az olan mutlulklarımız neden böle saçma sapan insanlara harcarız?neden verdiğimiz o lanet olası değeri sevgiyi alamayız ?hiç anlayamamşımdır. neden adil değil yaşam?neden hep üzülen taraf haketmeyen taraf olur?neden hep kötü olan kazanır?bunlar hayatın bi cilvesimidir?yoksa küçük bi sınava mı tabi tutuluyoruz?hep bu sorulara cevap verememişimdir..hep kalmışımdır bu soruların içinde cevaplayamamışımdır.aslında biliyodum ama sanırım gerçeklerden kaçıyodum...Laf olsun diye yenilen yemekler..laf olsun diye tebessümler..laf olsun diye insan içine karışmalar...aslında kendimden kaçıyodum hazin sonumu görüpte dahada hırpalamak istemiyodum kendimi...sırf o yüzden her günü mü laf olsun diye yaşıyodum...yaşadaklarım o kadar yıpratmıştı ki bedemi..beynimi o kadar kemrimiştiki benden geriye kalan eser bir et yığınıydı..bedenim bir et yığınıydı...yorgun..halsiz..bezmiş...şaşkın...artı k parçaları toplanamz hale gelmiş bir puzzle dan farksızdm kendim dahi kendimi çözemezdim..darmadağıdım çünkü..yaşadığıma bile hayret eder olmuştum bi süre sonra...o kadar soğmuştum ki yaşmaktan etrafıma boş boş bakar olmuştum..hiç bişi tesir etmezdi artık bana...çnkü hisedemiyordumm...

tşkler..