YaLanmış .

Dünya yalanmış artık anladım
Sadece rüyalarım gerçek
Onlarda kayboluyor artık hepsi birer kabus oluyor
Her gün karanlığımda boğuluyorum
Ve yavaş yavaş bitiyorum…
Bedensiz bir ruh gibiyim
Cehennem ateşinde
Sonsuz acı cekiorum ve her geçen gün
kendimden daha çok nefret diorum..!
Daha ne kadar yaşayabilir ki bu ruhsuz beden?
Karanlıklar daha ne kadar çekebilir ki beni içine?
Daha ne kadar nefret edebilirim ki kendimden?
Bi gün düzelir die bekledim hep
Belki bi ışık beni karanlığımdan çıkartır
Ama her ışık yandığında
Tam artık mutlu olduğumda
Tekrar kayboldu her şey uyandım o lanet rüyadan
Ve artık hiç biseye inancım kalmadı
Sadece o karanlıkta kaybolmak istiorum
Yalanlara inanmak
Sahte bir ışıkla tekrar umutlanmak
Ve o ışık söndüğünde daha fazla acı cekmek istemiyorum
Artık herseyden olduğu gibi,
Kendimdende nefret ediyorum..!