Ölümden Daha Soquk , Siyahtan Daha Koyu Bişey

Önceleri korkardım karanlıktan
Odamın kapısı acık kalsın derdim
Gülümser yatardın yanıma..
Şimdi.. Korkmuyorum anne
Yokluğuna alıştım belkide
Beni bıraktığın günden beri
Işığı sevmiyorum artık...
Gülümsemende silindi gitti...
Ne seni , ne ışığı
Artık geri getiremem anne
Bana siyahtan daha koyu bir renk söle
Ya da ölümden daha soğuk bir sey...
Oysa beni bıraktığından beri
Biliyorum siyahtan daha koyu bir renk
Ölümden daha soğuk bir sey var içimde..
Biranda bembeyaz kesilen yüzünden
Siliniveren gülümsemen...